Σε γενικές γραμμές θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπάρχουν τρία είδη καβουρδίσματος :
Ι. Το ελαφρύ ή χρυσαφί καβούρδισμα που δίνει στο καφέ ένα ελαφρύ άρωμα. Αυτός ο τρόπος καβουρδίσματος είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στις Σκανδιναβικές χώρες και στην Ελλάδα.
ΙΙ. Το μεσαίο καβούρδισμα (πχ. Γαλλικός καφές) που δίνει στον καφέ ένα ελαφρύ καφέ χρώμα και πιο δυνατή γεύση. Αυτόν τον τρόπο καβουρδίσματος τον συναντάμε περισσότερο στη Κεντρική Ευρώπη και στην Αμερική .
ΙΙΙ. Το δυνατό καβούρδισμα (πχ. καφές espresso) το οποίο δίνει στον καφέ μια έντονη και λίγο ξινή γεύση. Συνήθως ο καφές αυτός πίνεται σκέτος, και είναι πιο δημοφιλής στις χώρες της Νότιας Ευρώπης (Ιταλία, Ισπανία κ.τ.λ.)
Μετά το καβούρδισμα οι κόκκοι ψύχονται μέσα σε δεξαμενές είτε με αέρα, είτε με νερό. Αν και η διαδικασία ψύξης με αέρα απαιτεί περισσότερο χρόνο και έχει μεγαλύτερο κόστος, είναι πολύ καλύτερη, καθώς οι φρεσκοκαβουρδισμένοι κόκκοι δεν απορροφούν νερό. Η μέθοδος του αέρα έχει επιλεγεί από τους ειδικούς: σε αυτή τη διαδικασία οι κόκκοι βρίσκονται σε διαρκή κίνηση, η οποία επιτρέπει τη σταδιακή απελευθέρωση θερμότητας και τη συγκράτηση μεγαλύτερων ποσοτήτων αρωματικών ουσιών.
Ο καβουρδισμένος καφές δεν μπορεί να αποθηκευτεί για χρονική διάρκεια ίδια με τον πράσινο κόκκο, καθώς τα αρωματικά συστατικά που απελευθερώνονται κατά το καβούρδισμα, δεν έχουν την ίδια αντοχή. Γι’ αυτό το λόγο γίνεται και η άμεση αποθήκευση του καβουρδισμένου καφέ σε αεροστεγείς συσκευασίες, που αποτρέπουν την αλλοίωση της γεύσης.
